अवकाळी
ज्यावर आपलं नियंत्रण अशा गोष्टींना भलतंच महत्व असतं आपल्या आयुष्यात, नाही का...? अचानक, अनपेक्षीत, असंभव कितीतरी नावांनी, विशेषणांनी संबोधन करतो आपण अशा गोष्टांचं. अशा अचानक घडणार्या गोष्टींची भितीही वाटत असते आपल्याला पण हो.., अशा गोष्टींचं प्रचंड कुतूहल, आकर्षण सूद्धा असतंच बरं. अचानक घडणार्या बर्याच गोष्टींपैकी पाऊस अशी गोष्ट आहे जी जाम हवीहवीशी आणि गोड वगैरे वाटणारी आहे. कुठल्याही वेधशाळांनी किती जरी आडाखे बांधले आणि शक्यता वर्तवल्या तरी पाऊस तेव्हाच येतो, जेव्हा त्याला वाटतं. त्यातल्या त्यात पावसाळ्यातल्या पावसाहून जास्त लहरी असतो अवकाळी पाऊस...
उन्हाळ्यातली साधारण दुपार असते, दिवसभर सूर्य आग ओकण्याचं आपलं कर्तव्य प्रामाणीकपणे बजावतोय, कार्यालयांतून - कचेर्यांतून कामाच्या बोजाखाली दबून गेलेल्या चाकरमान्यांच्या तोंडून गर्मीची गार्हाणी सुरूयेत. कुणीतरी गृहिणी स्वयंपाकघरात राबून घामाघूम झालीये, त्यात सुट्ट्या लागलेल्या मुलांकडून अजूनच वाढवून ठेवलेल्या कामाची तक्रार करतीये. कुणा सुखवस्तू घरात ए.सी. ,कुलर लावून दुपारच्या जेवणानंतर टि.व्ही. पाहत वामकूक्षी घेण्याची तयारी होतीये. कुणी फिरतीवर काम करणारे ऊन्हात सूद्धा कर्तव्य पार पाडतायेत.
हळूहळू सूर्याला सूद्धा थकवा जाणवायला चालू झालाय, किती काम ते..!! एकटंच आपण तरी किती जळायचं..? चला आपल्या शिफ्ट चा टाइमिंग संपत आलाय, आता परतीचा प्रवास चालू करायला काही हरकत नाही.म्हणून सुरज मामू पश्चीमेकडे असलेल्या त्यांच्या बंगलो ( वीला, महाल काहीही म्हणा) कडे निघालेत....
(क्रमशः)
~काव्याकाश
No comments:
Post a Comment